Sessiz köşelerde yumuşak ve derin,
Hikayelerin çiçek açtığı ve hayallerin uyuduğu yer
Bir lamba parlıyor, dışarıdaki dünya—
Çok uzaklarda, içinde huzur var.
Kovalanacak kalabalık yok, konuşmaya gerek yok,
Sadece kitaplar, çay ve gizlice gitme zamanı
Tamamen sana ait bir alana-
Kalplerin büyüdüğü sessiz bir dünya.
"Gönül kırıklığının acısını dindirecek
bir yolculuk yapılmadı henüz..."
Ne diyordu şair; "Ne kadar uzağa gidersen git, kaçmak istediğin her şey içinde...".
Bir yerde okumuştum. " Sevdiğiniz insanın sadece yalnızken aklına geliyorsunuz çünkü siz sadece boşluk doldurmak içinsiniz." Diyordu. Cümleyi okuduktan sonra içimde birşeyler koptu.
“Hissiz değiliz, merhametsiz hiç değil. Sadece bu çağa denk gelmenin neticesinde duygularımızı saklar olduk, yeni bir insan tanımanın verdiği yükü taşıyacak takâtimiz yok. Sanki; tek bir hakkımız var da, bir tek O mutluluğu bekliyormuşuz gibi.. Gerisi yorucu, gerisi üzücü, gerisi fani..”
Bazı insanlar
Tıpkı gökyüzündeki kuşlar gibi bazıları kısa bir süreliğine misafir olur bazıları ise daima aklımızda ve kalbimizde yer edinir.
~
Tüm masalar mutlu bitmezmiş,
Her bahar çiçek açmaz mış,
Her köpek sadık kalmazmış,
Dün koştuğu yoları bugün yürümekte, zorlanamilirmiş insan,
Her merhem iyileştirmez,
Her yara kapanmazmış,
Her aşk bir gün bitmez,
Her insan değişmezmiş,
Farklı iklimin çiçekleriyiz biz,
Seni yaşatan yağmur,
Beni öldürebilirmiş,
Bilemezmişiz...
"Var gibiydi ama yoktu..
Orada gibiydi ama değildi..
Yakın gibiydi ama uzaktı..
Canım gibiydi ama yabancıydı..
Gitmez gibiydi, ama çoktan gitmişti.."
Ve qün biter, qece başlar..
Ne şâir kalır ne şiir..
Gece yarısından sonra,
ßütün sözler
Hüzün kokar..! ⭐️🌙