Help A Queer Artist Leave Their Toxic Household This Pride Month, Maybe??

I like to help. But sometimes I also want help.

I'm good at giving.

I listen, I'm there, I support, I carry.

It makes me happy when I can do someone good.

But deep inside me there is also a desire:

For someone to be there for me.

Not because I have fallen.

Not because I'm strong.

But simply because sometimes I don't know what to do.

I want to learn to accept help - without

without feeling bad about it.

Without having to give back straight away.

Without thinking about whether I'm asking too much.

I want to trust.

That I don't have to do anything to be kept.

My friend would be the same maybe even better

Reblog if you’d be okay if your friend came out as transgender

let’s see how many transphobics we can weed out

Everything always starts with you.

In beauty I walk

With beauty before me I walk

With beauty behind me I walk

With beauty above me I walk

With beauty around me I walk

It has become beauty again

It has become beauty again

It has become beauty again

It has become beauty again

Gerçek isminin keder olduğunu söyleyene kadar öfkemle uzun süre oturdum.

I sat with my anger long enough, until she told me that her real name was grief.

Trying to be a strong woman, I grew balls😂😂😂

Foça is a town and district in Turkey's İzmir Province, on the Aegean coast.

Derler ki, okyanusa kavuşmadan önce nehir korkudan tir tir titrermiş. Arkasına dönüp bugüne kadar geçtiği onca yola bakmış. Dağların tepesinden, en rüzgarlı vadilerinden, seyahat ettiği tüm köylere ve ormanlara kadar.

Ve karşısındaki okyanus o kadar kocaman, eni sonu belli olmayan, uçsuz bucaksız bir şeymiş ki içinde kaybolmaktan korkuyormuş. Çünkü onun içine dalmak sonsuza kadar yok olmak gibi geliyormuş.

Ama gidilecek başka yol yokmuş, nehir geri dönemezmiş. Kimse geri dönemez akışta. Varoluşta geriye dönmek diye bir şey yoktur. Ve nehir okyanusa akma riskini almaya karar vermiş. Çünkü başka türlü korkusunu yenemeyeceğini anlamış.

O anda görmüş ki, okyanusa karışmak diye bir şey yok. Okyanus olmak var.

~ Halil Cibran