Kendimi on sene sonra sevdiğim kadınla beraber bir köprüde görüyorum. Şey diyorum hatta ona “ Biz ne badireler atlattık sevgilim. bunu da atlatırız. Hadi..”
hey çocuk, görmüyor musun? senin için ağlayanlar oldu.
Nasılsın ?
Süte batırılmış bisküvi gibiyim. Erimiş ve düşmeye hazır
Kilosu 3 lira olan bi meyve yüzünden şu yaşattığına bak adem.
Sence Tumblr da kalmalı mıyım
kimseye anlatamadığın şeyleri, hatta kimseye paylaşamadığın; üzüntünü, şaşkınlığını, mutluluğunu, özlemini paylaşacağın birisi yada başka bi yer varsa eğer beklemen hata :) *bekleme git*
Bedenim dahil her parçamı yenik düşürdü ruhumdaki bu ağrı.
bir hayale sarılıp, sabaha kadar ağlamışsın.
sen doğmuşsun ve dünyam seninle var olmuş
ah üzümlü kekim*