izini kaybettim artık yarım kaldı bu hikaye.
herkesin hakkıydı , gönlünce yaşamak, özgürce solmak.*
Babalar, alınlarımıza yazılmış yalnızlıklardır.
fakat ali, hasretin yükü ceket değil ki hep üzerinde taşıyasın.
Bilmem tecelli mi yoksa ki kader? Beni bir vefasız yâra yazmışlar.
göğsümde bir yanardağ kıvranıyor rüveyda, yaraları kapandıkça kanıyor..'
"Sen miydin o mehpare, o memnû, o dilruba..."
yüzünde ki acılardan öpmek isterim.
Benim en ağır korkum , taşıtılanlar çocukluktan. .*