Karanfilsokagindakelebek

sıcacık bi' el yeter.

sıdkıyla ağlarım gözüm yollarda, bülbül gibi de arzum kaldı güllerde

gahi sahralarda gahi çöllerde oturup ağlamak bana mı düşmüş

şair mısraların da ayin yapan bi' rahip gibiyim.'

tek bir hüznün gelip de böylesi dağıtıyor olması tüm güzelliklere karşı mahcup kılıyor.

neden yağmurlu bütün şarkılar?.*

Zihin en karanlık güvenli zindan,

Unutmak ise inandırıldığımız bir yalan.

Gülümseyip susuzluğumu gider

Sonra çıkıyorsun dışarı, bakıyorsun güneş hâlâ tepede. Yıllardır kurduğun cümleyi, bilmem kaçıncı kez yeniden kuruyorsun. Ne yapalım, kısmet değilmiş.

bir insanın bir insana olan yenilgisi. .