Karanfilsokagindakelebek

bir devamlı kimsesizlik hissi. bir sürekli ait olmamak ve anlaşılmamak hikayesidir bu.*

halı altına süpürülmüş anılar ..

ona bakmak yaşama bakmak gibi hissettiriyordu hep.'

Zihin en karanlık güvenli zindan,

Unutmak ise inandırıldığımız bir yalan.

ibrahim, bir uzağın sırtı gibiyim yakışmıyorum dünyanın hiçbir penceresine.*

🥹🥺

şair mısraların da ayin yapan bi' rahip gibiyim.'

anlar ve anılar.

yapboz parçasıydı insanlar belki de, her ikisi tamamlıyordu birbirini. kimisi bulabilmişti diğer eşini, kimisiyse uydurmaya çalışıyordu kendine yanlış birini..

bazı hislerimden söz etmeye dilim yetmez benim, keşke gözlerimin lisanından anlayabilsen.'