Sayın Hakim, Bu, Kalbimin Ve Zihnimin Derinliklerinden Gelen Bir Feryat. Ben, Hayata, Insanlığa, Geleceğe

Önce birilerinin yokluğu ağır gelmeye başladı, sonra dünyanın yükü ağır geldi. İnsan kendine ağır gelir mi? Ben bana ağır geldim, sonra etim kemiğim ağır geldi. Fazla seçeneğim yoktu. Ya bileklerimi dikine kesecektim ya da kendimden gidecektim.

Benim adım gri; iki dünyanın eşiğinde, ne tam bir rüya ne de eksiksiz bir gerçek. Ne karanlık gece gibi ne de aydınlık gün gibi—her anım bir çelişki. ⚫⚪✨

Belki de benim "ciddiyetsizlik problemim" aslında dünyanın "aşırı ciddiyet problemine" bir panzehirdir. Ne de olsa, biraz kahkaha kimseye zarar vermez, değil mi?

Canına kıyma, can ver. Ölmekse niyetin, yoksul bir çocuğun gülüşü uğruna canını feda et, onurunla öl.

seni affetmek için kendime bütün gece yalanlar söyledim. Sen yine ben yokmuşum gibiydin

"Öyle kötü bir yazar oldum ki kendi hikâyemin figüranı oldum azizim."

Ben şarabı senin dudaklarından içtim.

O günden sonra geçmedi sarhoşluğum.

Ben senin teninle zehirlendim.

Bir daha ne istediğimi bilemedim.

Öyle bir güldün ki yolumu kaybettim.

Bir daha kendime gelemedim.

Siz de ne panik yaptınız anlamadım ki! Sabah 'Dünya çok güzel, kuşlar cıvıl cıvıl!' diye uyanıyorum, öğleden sonra 'Her şey boş, hayat anlamsız...' falan takılıyorum. Ne olmuş yani? Sanki sizin hiç inişleriniz çıkışlarınız olmuyor! Bizimkiler biraz daha 'extreme' sadece, o kadar. Hani siz 'hafif bir sinirliyim' dersiniz, biz 'dünyayı yakasım var!' deriz. Küçük farklar işte...

Sanki ruh halimiz bir açma kapama düğmesi gibi, 'hadi canım biraz da depresif takılalım' diyoruz! Yok öyle bir şey tabii ki. Bazen enerjiğim ki maraton koşasım geliyor, bazen de yataktan çıkmak Everest'e tırmanmak gibi. Ama merak etmeyin, genellikle bir sonraki 'çılgın parti' moduna ne zaman geçeceğimi ben de kestiremiyorum!

Önce Tanrı yeryüzünü kurdu; sessiz ve loş bir diyardı.

Sonra bir melek indi, adımları tüyden hafifti.

Gülümsedi o an, bir ışıltı yayıldı semaya,

Ve güneş doğdu altın bir taç gibi, aydınlattı her yanı.

Toprak sevindi o dokunuşla, canlandı derin uykudan,

Sapsarı buğdaylar fışkırdı, bereket saçtı her yandan.

Van Gogh o sarıya baktı, ilahi bir sırrı sezdi,

Fırçasıyla o rengi çaldı, meleğin gülüşünden hediye.

Bir melek dolaştı insanlar arasında, kalbi sevgi doluydu.

Bir ölümlüye gönlünü verdi, bu yasak bir duyguydu.

Tanrı gördü bu aşkı, kanatlarını aldı o melekten.

Ağladı melek uzun uzun, gözyaşları döküldü derinden.

O yaşlar birleşti, coşkun denizler oldu yeryüzünde.

Utancından saklandı melek, o engin suların dibinde.

Şimdi Ege'nin derinliklerinde bir deniz kızı o;

Sessiz çığlıkları yankılanır, her dalga bir fısıltı.

Beethoven duydu meleğin çığlıklarını, senfoniler yazdı.

Başkası duymadı.

Sahte gülüşünüzle, kibirli sözlerinizle, insanları aşağılayan bakışlarınızla siz tam bir masal kötüsüsünüz.