O gün canım çok acımıştı, canım bile bana acımıştı...
Kaçmışsın, gitmişsin burdan çünkü çok bıkmışsın bizden, ikimizden..
Geceleri uyuyamıyor öylece yatakta oturuyorum. Zihnim harp meydanı. Göz altlarım morarmaya başladı. Nefes alamıyor alıyor gibi davranıyorum. Rol mü yapıyorum kendim bu muyum ayırt edemiyorum artık.
biliyor musunuz çok yoruldum ve bundan sonra bir şeyler istediğim gibi olsa bile kırgın öleceğim
ben mi?
henüz yitirmedim aklımı,
lakin bu şehir bazen boğuyor beni
biliyor musun?