sorma, hem gül hem gürz taşıyorum içimde. '
anlar ve anılar.
Bilmem tecelli mi yoksa ki kader? Beni bir vefasız yâra yazmışlar.
en içimde bir yerde tutunuyor korkular. söküp atmak istesem umudumdan vururlar.*
Gerçekte de , rüyada da beni mahveden babamın susuşları oldu. Onlar karşısında kuş gibi çırpınıp nefesim kesilirken inanmayan bakışları urgan oldu, hissettiğim hayal kırıklığıyla sıktığım gözyaşları, geçecek diyerek annemin telkinleri...
gene bir cehennem var yastığımda.'
Nasıl büyütüyordum dünyayı içimde nasıl sığamıyordum dünyaya?*
bu,bir şey kaçırıyormuş hissi değil,artık bir yere yetişemeyeceğini bilme hissiydi.çözümü olmayan,sebebi meçhul,sadece sonucu ile baş başa kalınan bir durum.