durduk yere kendimi çok mutsuz hissediyorum sanki içimde bir boşluk varmış gibi doldurulması gereken bir boşluk ama ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok iyi hissediyorum sonra bir anda modum sıfıra iniyor ama aslında durduk yere değil
Geceleri uyuyamıyor öylece yatakta oturuyorum. Zihnim harp meydanı. Göz altlarım morarmaya başladı. Nefes alamıyor alıyor gibi davranıyorum. Rol mü yapıyorum kendim bu muyum ayırt edemiyorum artık.
çok mutsuz olabilirsin, çok acı çekebilirsin, her şeyini kaybetmiş, ölmek istiyor olabilirsin. sen ne yaşarsan yaşa; hayat kendine gelmeni beklemeden akar gider ve zaman seni asla durup da beklemez. sen ne kadar gözyaşı dökersen dök bir yerde insanlar kıskanılacak derecede mutlu olmaya ve gülmeye hatta kâhkâha atmaya devam ederler. yani çektiğin acıları en derin sen hissedersin. ve onların verdiği zarar yetmiyormuşçasına kendini öldüresiye hırpalarsın. aslında çeker gidersin ama herkes kaldığını sanır.
konuşacak çok şeyim var ama birilerine nasıl içimi dökebilirim bilmiyorum
ben ali ismail korkmaz. polis düşürdü. fırıncı vurdu. doktor salladı. vali akladı. halk izledi. ben ali ismail korkmaz. kanım hepinizin elinde.