Geceye bu şarkıyla veda edip, mutlu bir sabaha uyanmayı diliyorum.
Sana olan hislerimi bu şarkı anlatmaya yeter mi ki.
Farketmeden farketmeden senin olmuşum...
"Yük olur muyum?" diye düşündüğün yere ait değilsin. Kendini kısıtlamak zorunda hissettiğin bir yere ait değilsin. Anlatamadığın, anlaşılmadığın bir yere ait değilsin.
Gurbetin de, esaretin de bu yüzden..
Dokunmasalar, saatlerce bozuk bir plak gibi sorgusuz sualsiz boş boş oturabilirim. Gözlerimi kırpmadan...
Peki düşüncelerimi de susturabilecek bir güç var mı?
Çünkü beynimin içini kemiren sorulardan kurtulmam gerekiyor artık.
Çok yoruldum biliyor musun? Hem de çok. Sürekli bu hayatta birilerine kendimi kanıtlamaya çalışmaktan, beni sevsinler diye uğraşmaktan, kendimi beğendirmeye çalışmaktan çok yoruldum. Her şeyin iyi olacağına dair olan şu aptal umudumdan, içimdeki bitmek tükenmek bilmeyen hayallerden, en önemlisi de ne biliyor musun? Yazdıkça rahatladığımı düşünmeme rağmen farkında olmadan onu kalbimde taşıyıp kendime yük etmekten çok yoruldum. Ha sakın ciddi bir şey oldu zannetmeyin. Genel bir ben. Hayatın acı gerçeklerle bazen yüzüne çarptığında kendine gelen. Sonra ise sabah hiç bir şey olmamış gibi devam eden bir ben.
Küçükken hep büyümek isteyen benliğimin şu an çocuk olma ihtimali olsa şüphesiz hiç düşünmeden kabul ederdim.
Geçmiyor. Sen sadece öyle olduğuna inanıyorsun. O yara her geçen gün kanını akıtmaya devam ediyor...
"Çok güçlüsün, hepsi geçecek." diyorlar ama bunun üstesinden gelemiyorum. "Seni seviyorum ama ne yapacağımı bilmiyorum." Seni sevmek geçmiyor, bunu aşamıyorum.
İnsanlarla aramdaki ilişkide öyle çabalıyorum ki, bazen kendime hayret ediyorum. Üzüldüyse, kırıldıysa kendimi affettirmeye çalışıyorum. Bir yanlış varsa doğru yapmak adına birçok şey deniyorum. Ama sonra fark ediyorum ki itekleye itekleye yürüyormuş bu ilişkiler. Bunu anladığım an çabayı, mücadeleyi bırakıyorum ve bekliyorum. Benim için ne yapacaklarını bekliyorum. Genelde bir şey yapmıyorlar. Ben de tümüyle pes edip vazgeçiyorum. Neden böyle olduğunu bilmiyorum. Tek taraflı çaba her zaman en kötüsü olmuştur. Zaten itekleye itekleye bu ilişkilerde yürümez. En iyisi bırakmak.
➡Mutlu olmak istiyorsan bir amaca bağlan, insanlara ya da eşyalara bağlanma.
29 posts