Curate, connect, and discover
Bilimsel - Blog Posts
Sir Isaac Newton Hareket Yasaları
1666 yılında daha 23 yaşındayken Galileo ve Kepler’in çalışmalarında da faydalanarak “Hareket Yasaları” ve “Kütle Çekim Yasalarını” geliştirdi. Kalkülüs ve Cebir’in kurucuları arasındadır. 1687 yılında klasik fiziğin temeli olan hareket yasalarını 3 ciltlik “Principia” isimli kitabında anlatmıştır.
Newton, Galileo, Descartes hareketle ilgili fikirlerde bulunmuştur. 1600’lü yıllardan önce cisim hep durma eğilimi gösterir mantığı varken bu üç adam her şeyi değiştirdi. Cisimlerin aslında durmaya karşı bir direnç gösterdiğini savundu. Ve klasik fizik Newton’un ellerinde doğdu.
1.Yasa Eylemsizlik:
Eylemsizlikten ilk olarak Galileo bahsetmiştir. Newton kitabında eylemsizlik için “her cisim eğer üzerine etkiyen bir kuvvet tarafından durumu bozulmaya zorlanmazsa düzgün doğrusal hareketini ya da durma halini korumaya direnir” açıklamasını yapmıştır.
Sabit bir kuvvet uygulanan cismin kütlesi arttıkça, eyleme karşı direnci artar. Burada Newton 2.yasayla bir bağlantı kurmuştur. Zaten bu yüzden Descartes ve Galileo’dan hareket yasalarında çok daha önemli bir yerde görülür.
2.Yasa:
F=mxa formülünden de anlayacağımız gibi; cisim kütlesiyle ters , uygulanan kuvvetle doğru orantılı olarak ivmelenir. İvme gibi kavramları açıklamak için şuan da diferansiyel işlemler kullanırız. Aslında Newton’da bunların doğruluğunu kanıtlamak için Kalkülüs ve Cebir’i geliştirerek kullanmıştır.
3.Yasa Etki-Tepki:
Eğer bir cisme bir kuvvet uygulanırsa aynı şekilde cisimde bir tepki kuvveti doğurur. Kuvvetlerin çift olduğunu kabul ederiz bu yasayla birlikte.
Newton Hareket Yasalarını doğru kabul edebilmemiz için referansımız 1.Yasa olarak almamız lazım bu referans sistemine “eylemsiz referans” deriz. Newton’a göre mutlak uzay ve mutlak zaman göreli değildir. Bunun sebebi Newton’da bir sınırımız vardır. Einstein İzafiyet Teorisinde zaman ve uzayın tek bütün kabul edildiği ve göreceli olduğunu ortaya koymuştur. Sınırları bildiğimiz sürece Newton mantıklıdır.