Daarvoor was ik uitgesneden
Het meesterwerk
Dat elke grens mijn zijn bevat
Talent vult de oppervlakte
Maar wat met de houtschilfers
Het genadeloze lemmet
De verdoemdde onbestaandheid
Uit welke grootse toekomts ben ik
Uit-
Weg-
Gesneden
Zelfs al zou realisatie mij wonderen
Materiaal blijft onveranderbaar
Bloed loopt tegendraads
En tegen zwaartekracht
Maar niet tegen de grens die het
lemmet schiep
Niet tegen het sneed
De oppervlakte
Het schild
Vastgebeiteld met mij
En al mijn "talent"
Haar achterhoofd zat te vol
Het achtervolgde haar
Het kwam altijd te laat
Achteraanhuppelend
Een kleine vertraging op het
Instinctief gedrag
Ze was niet dom
Hield niet van risico's
Die milliseconde vertraging
Was haar te veel
Ze zag het niet
Voorrang van rechts
En nu is haar achterhoofd weg
Maar
Ze zei nee.
Ze geloofde niet in magie
Zei ze
Dat zo'n dingen enkel in
Sprookjes
Gebeuren.
We maakten
Zonder haar
Geen schijn van kans
Ten ondergaan
Klinkt zo heroïsch
Dit was inderdaad geen
Sprookje
In sprookjes
Wordt er niet
Verloren.
Ik wil mijn besmette bloed leegbloeden
Mijn depressieve tranen uitwenen
Mijn slechte conditie wegzweten
Mijn onzuivere gedachten uitroepen
Tot ik
Niet vanbinnen stik
Maar
Vanbuiten verdrink
Tuning the plasitic rainbowukulele in the flying tiger and hoping you can actually play on it some day without it sounding like hell broke loose