Sabahın 5'i olmuş ben yapayalnız sen çoktan uyumuşsun. Ben çaresizce şarkılar dinlerken sen güzel rüyalar görüyorsun belki de. Ben çırpınırken bu acıdan kurtulmak için sen unutmuşsun beni çoktan. Gözlerimi kapatsam siman, şarkıyı kapatsam sesin çınlıyor kulaklarımda bu yüzden hep şarkı dinliyorum. Ama şöyle hangi şarkıyı açarsam açayım hiç bişey susturmuyor kafamdaki sesleri. İyi ki dediğim her cümlenin keşke diye son buluşunu seyrediyorum. Hayatımı uzaktan izlediğimde ne kadar da mutluymuşum gibi davranıyorum. Her zaman gülüyorum, kahkaha felan atıyorum. Bu içten gelen bişey değil yapma zorunluluğu olan ve artık çok alıştığım bişey. Hayat acımasız dedirten her olaya gece sövüp sabah aynı hayata uyanıyorum. Ve git gide yok oluyorum. Hissizleşerek başladım ama devamı gelecek iyi izleyin. ***05|39"4519
nasıl oluyor vakit bir türlü geçmezken yıllar hayatlar geçiyor~
ellerin karanlık yalnızlığında tıkandım kaldım geceler boyu~
"Parkamı, botlarımı çıkarmayacağım. Ölüm gömleğini giydirecekler, giymeyeceğim. Traş olmayacam. Bir sigara yakacam, üstüne demli bir çay içeceğim. Haa… bak, Rodrigez’in o ünlü gitar konçertosunu dinlemek isterim. Urganı kendim boynuma geçireceğim. Sonra dönüp beni seyredenlere sesleneceğim. Ölen bedenimdir, düşüncem yaşıyacak’’ diyeceğim."
Deniz Gezmiş