Son satırlara şunları yazmak istiyorum..
Sevdim, tanıdım, anladım, anlıyorum, aşık oldum, düşündüm, büyüttüm, yalan söyledim, gidiyorum...
Seni çok ama çok seviyorum
Beni Affet...
Ben baba değilim ama, onun saçlarını toplamanın ne demek olduğunu anlatabilirim.
Bi toka uzatır bana. "Saçlarımı bağlasana" der, arkasını döner. Önce boynundaki saçları alırım boynunu öpüp. Saçlarını yavaş yavaş toplarım bir elimde. Sonra kafasından öperim koccamann koklaya koklaya siyah saçlarını. Tokayı üçüncü dolamamda canı yanar, içim gider. Özür dilemek için tekrar boynunun solundan öperim onu, kafama elini koyar ve döner bana. O da beni koccaman öper. Filmlerdeki gibi resmen.
Benim hayallerim bile bu kadar güzel değildi...
Okyanusun ortasında pusulası bozulmuş bir gemideyim
Bu aralar pek iyi olduğum söylenemez. Uzun zamandır sahte bi gülücük maskesiyle dolaştım. Dışımı susturdum ama içimi susturamadım. İnsanlardan nefret ediyorum demek aslında yanlış geliyor. Bu onlardan nefret etmediğim anlamına gelmiyor. Midemi gerçekten bulandıran işler, olaylar, davranışlar sergiliyorlar. Kimse püri pak satl mutluluğa ulaşmış değil farkındayım. Ama en azından tam böyle zamanlarda birazcık mutlu olabilsek belki herşey çok farklı olucak. Herşeyin üst üste olması, gelmesi, birikmesi artık yeter deyip yakıp yıkmama sebep oluyordu. Bu sever hiç bişi yapmadım. Yeter demek yerine pes demeyi seçtim. Gerçekten durmıycağını, bu hayatın böyle devam ediceğini anlamıştım. Bunu kabullendirdim kendime. Sonra o zaman neden çekiyoruz ki bunları dedim. Elbet ölücez, ölümün olduğunu bile bile insan neden böyle yapıyor neden kırıyor neden düşünmüyor dedim. Netice sıfır. Cevap bulamadım. Sonra şöyle düşünmeye başladım. Hadi onların ne bok yediği belli değil, ölümü bildikleri halde böyle yapıyorlar. Peki ben ölümü bildiğim halde neden hala bu üzüntülere son vermiyorum da hala devam ediyorum. İşte tam bu noktada ölüm hiç olmadığı kadar beynimin içine yayılmaya başlamıştı. Fikirlerimde, düşüncelerimde, beynimin içinde dolaşmaya başladığını hissediyordum.
Karşınızdaki insan sizi neyin üzüceğini bildiği halde onu yapmaya devam ediyosa bunun adı hata değildir sizi gözden çıkarmaktır
Benden çok daha iyilerini bulursun da benim kalbimden bir tane daha yok. Yeni hayatımın ilk gününden hepinize selam. Duygular kapalı, defterleride yırttık attık. Oturda düşün bakalım şimdi kim sevemeyecek bir daha. Gözlerin değil yaptıkların ve yaşananlar geliyor artık aklıma. Bu kadar süre uzak olmasak belki böyle olmazdı. Gözlerimde açılmazdı ama artık herşeyden eminim.